Selo smešteno sa desne strane reke Ibar, udaljeno 5 km od Leška. Prosečna nadmorska visina je 767m. Pretpostavka je da se tu nalazio srednjevekovni rudnik pod nazivom Ostraće. Površina sela je 1361 hektar. Po položaju i međusobnoj udaljenosti kuća, selo se deli na Gornje i Donje Ostraće, zaseoke Žigolje, Vrujci, Parlin Potok, Simičište i Kurelje. Moguće je i da naziv sela potiče od reči ostran (prilog: ustran), što odgovara geografskom položaju sela. Isto tako, u korenu naziva sela je reč ost, što znači uzvik za podsticanje volova pri radu, pa je moguće da je zbog toga i selo dobilo naziv.
Po svom postanku selo spada u starija naselja. U prilog toj konstataciji govore ostaci starih srednjevekovnih građevina i ruševina, kao i grobaljske crkve (koja je zakonom zaštićena). Srednjevekovni ostaci vidljivi su duž toka Ostraćke reke, odnosno livade nazvana Velika Livada. U zaseoku Žigolje nalazi se crkva nazvana Borjanica, koja je specifična po tome što se u nju ulazi niz nekoliko stepenica.
U Simičištu su ostaci otomanske (turske) karaule. Selo je asfaltnim putem povezano sa Leškom, ali asfalt je poprilično dotrajao. Taj put vodi i ka rudniku olova i cinka “Belo Brdo”, koji je svojevremeno bio i jedini put ka pomenutom rudniku. Veliki broj stanovnika ovog sela bio je zaposlen u rudniku “Belo Brdo”.
Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom, a u manjoj meri stočarstvom. U selu postoji četvorogodišnja škola, istureno odeljenje OŠ „Stana Bačanin “ – Lešak. Takođe, postoji i trgovina mešovite robe. Ostraće broji oko 100 domaćinstava. Rodovi koji tu žive su: Biševci, Leševići, Radonjići, Veličkoviči, Janićijevići, Čukići, Vulovići, Miloševići, Šljivići, Milenkovići, Bogdanovići, Pavlovići, Zakići, Petrovići, Planići, Jevtići, Petronijevići i Nešković.
