Varošica Lešak je najsevernije mesto na Kosovu i Metohiji. Prvi pisani trag o Lešku datira iz 1395. godine, kada je srpska kneginja Milica, žena kneza Lazara, priložila ovo naselje svetogorskom manastiru Svetog Pantelejmona. Pod nazivom Liješak varoš se pominje u „Danici“ Vuka Stefanovića Karadžića za 1828. godinu, kada su ga od turske vlasti oslobodili Karađorđevi ustanici. U vreme kada je Lešak bio centar istoimene opštine, počeo je da poprima ulogu administrativno-upravnog, kulturno-prosvetnog i školskog centra; zdravstvenog, privrednog i trgovinskog središta (od 1955. do 1959. godine). Opština Lešak pripadala je Studeničkom srezu (centralnoj Srbiji). Sada je to gradsko naselje koje ima status mesne zajednice, i administrativno pripada opštini Leposavić.
Naziv naselja verovatno potiče od imena biljke leska; ijekavski lijeska (listopadni gusti grm, čiji se plodovi upotrebljavaju u ishrani, a grane, odnosno drvo, u pletarstvu, stolarstvu i rezbarstvu). Gradsko jezgro varošice nalazi se na desnoj strani Ibra, u podnožju planine Kopaonik (najvećeg zimskog turističkog centra Srbije), a 10 kilometara severno od Leposavića, odnosno 40 km od Kosovske Mitrovice.
Varoš ima veoma povoljan saobraćajno-geografski položaj, jer se nalazi uz Ibarsku magistralu i železničku prugu na relaciji Beograd-Kraljevo-Kosovo Polje-Skoplje. Ukupno katastarskoj opštini Lešak, gde je atar naselja, pripada 1.331 hektar. Prosečna nadmorska visina Leška iznosi 455 metara. Kordinate: 43º 10´ 00″ severne geografske širine i 20º 44´ 34″ istočne geografske dužine. Naselje je industrijskog tipa, sa podignutim zgradama i privatnim objektima, oivčeno zelenim površinama i asfaltnim stazama.
Glavna parohijska crkva u Lešku posvećena je Uspenju Presvete Bogorodice. Sagrađena je 1925. godine na temeljima stare crkve, a obnovljena posle zemljotresa (18. maja 1980. godine). Danas je to bogato fresko i ikonopisački oslikani hram, u koji vernici rado dolaze. Uz Crkvu je i parohijski dom i zvonik.
U neposrednoj okolini je i crkva, u narodu poznata kao „Borjanica“, zakonom zaštićena kao istorijski spomenik, uz koju je staro srpsko groblje.
Mesnu zajednicu Lešak čine: gradsko naselje Lešak (Kolonija, Građevac, Premoviće, Potok-Stari Lešak), okolna ruralna mesta, sela i zaseoci: Ostraće, Kratina, Kamen, Postenje, Beluće, Potkomlje, Gulije, Drenova, Borova, Donji Krnjin, Zaselje, Žigolje, Rvatska i Berberište.
Današnje stanovništvo čine rodovi: Bogdanovići, Milutinovići, Đorovići, Stojanovići, Jezdići, (Vučak, nekada činili), Lazići, Dudići, Košanin, Džodići, Lukići, Virijevići, Stanisavljevići, Stojanovići, Pitulić, Tasić, Zečević, (Grace, nekada činili), Bogojević, Kneževići, Šijakovići, Perići, Neškovići, Čeperkovići, Cukići, Radenkovići, Stankovići, Jeremići, Jakovljevići, Mijajlovići, Jovanovići, Biorac, Mihajlović, Spasojević, Đorđevići, Jelenići, Kadići, Petrovići i Vuletići. U zaseoku Premovići, žive Premovići i Milovanovići; u zaseoku Kratina žive rodovi: Pavlovići, Lazovići, Đorovići, Jasnići, Mihailovići, Vukadinovići i Rajovići; u Zaselju žive rodovi: Mihajlovići, Josovići i Jokovići; u zaseoku Kamen žive rodovi: Rakovići, Markovići, Šljivići, Pešići, Nešovići, Simovići i Vukašinovići, a ima i romskih rodova : Nikolići, Jovanovići, Ristići, Jaćimovići i Bogdanovići.
Prema popisu stanovništva, evidentno je povećanje broja stanovnika, tako da se taj trend nastavlja i dalje:
- popis stanovništva 1948: 578 stanovnika
- popis stanovništva 1953: 690 stanovnika
- popis stanovništva 1961: 1041 stanovnika
- popis stanovništva 1971: 1319 stanovnika
- popis stanovništva 1981: 1672 stanovnika
- popis stanovništva 1991: 1852 stanovnika
Prema nezvaničnim podacima iz 2004. godine u Lešku živi 2180 stanovnika, u 534 domaćinstava, sa tendencijom rasta.
Prilaz do ruralnih područija, odnosno sela i zaseoka mahom je makadam, sa tendencijom asfaltiranja, što ne umanjuje lepotu i atraktivnost tih sredina. Pojedini delovi te sredine odišu iskonskim duhom i nedirnutom prirodom. Moglo bi se reći da je Lešak podeljen na levu i desnu obalu Ibra, žile kucavice, u narodu opevane reke.
Najveći broj stanovnika zaposlen je u fabrici delova, komponenti i mašina „Lola“, koja je u sastavu Holding kompanije „Ivo Lola Ribar“ iz Beograda. Ostali deo stanovništva mahom je zaposlen u osnovnom, srednjem i visokoškolskom obrazovanju, ili u trgovinskim radnjama (23 radnje, uglavnom mešovite robe) ili zanatskim delatnostima (12 mahom uslužnh radnji), rudniku „Belo Brdo“, i ostalim pratećim privrednim granama.
Osim Mesne kancelarije, u Lešku su stacionirane i ostale ustanove i institucije: Osnovna (osmorazredna) škola, Srednja poljoprivredna škola i Poljoprivredni fakultet, izmešteni iz Prištine. Tu su i zdravstvena stanica, dve apoteke, veterinarska stanica, dečiji vrtić, biblioteka, bioskop i društveni dom, pošta (1124 telefonska priključka).
